'Het Ijsslmeer Oversteken' - Top-15 Experimenten

Nov-14, 2025

 

Regelmatig stel ik mezelf de vraag 'Hoe het zou zijn ...' om iets te doen of beleven. En vaak test ik het dan ook uit, als het kan. Bijvoorbeeld 'Hoe zou het toch zijn ... om door de storm te rennen?' (okt, 2025). Kennelijk gedreven door een enorme nieuwsgierigheid ben ik erg benieuwd naar de (fysieke / mentale) beleving van een specifieke situatie, actie of avontuur. Ik wil ervaren hoe iets is... Mijn eigen grenzen verkennen / verleggen. Bijvoorbeeld nog geen maand geleden ging ik in de herfstvakantie kamperen, gewoon omdat ik benieuwd was 'hoe het zou zijn om te kamperen in de herfst...'.

 

In dit artikel; 'Hoe zou het zijn om....het Ijsselmeer over te varen in een zeilbootje/Fox22? Weliswaar bij windstille omstandigheden. Tijdens zeilvakantie in Friesland kwamen we in de verleiding om het meer over te steken van Stavoren naar Enkhuizen. (Aug 2025).

 

Uitkomst: surrealistisch. En spannend. We hadden geen interne apparatuur aan boord. We navigeerden met kaart en kompas. Op een gegeven moment alleen maar water en horizon. Het was windstil dus het water was spiegelglad. Het was bloedheet aan boord (de zon brandde en we konden niet echt schuilen.) Midden op het meer hebben we de anker uitgegooid en hebben we rondjes om de boot gezwommen om af te koelen. Nog nooit eerder het Ijsselmeer gedoken om te zwemmen! Als een droomlandschap. Het voelde aan de ene kant veilig en tegelijkertijd ergens ook weer niet. Waarom niet? Misschien omdat we over waren geleverd aan de wind. En die was nauwelijks aanwezig. Dus wanneer we de overkant zouden halen was 1 grote brok onzekerheid.

Normaal kan ik altijd een goede voorspelling geven van hoe lang ik over een reis doe (van huis naar werk, naar studie of supermarkt, etc.) Dit keer niet. Helemaal niet. De route en de situatie (varen op de wind) was mij volledig nieuw. Maar tevens vond ik het bijzonder wat we deden. Met ons 8-meter 'Fox 22' waren we niet het grootste 'jacht'. Grappig was het dan ook om de grote veerpond (tussen Enkhuizen en Stavoren) tegemoet te varen. Paar jaar terug waren wij zelf passagiers aan boord op dit zelfde schip op weg naar Friesland (bepakt en bezakt voor onze fietsvakantie). We naderden de boot redelijk dichtbij, dat de passagiers goed zicht op ons hadden en wij op hen. Ze keken ons met verbazing (of verwondering) aan - was moeilijk te zien van deze afstand. Misschien vonden ze ons wel belachelijk uitzien met ons klein jachtje op het grote Ijsselmeer? Hoe dan ook heb ik maar het ijs gebroken door als eerste te zwaaien naar de grote veerpond. Met als gevolg, dat er tientallen mensen op het grote dek (boven en onder) heel enthousiast gingen terug zwaaien, hahaha. Ook al wist ik dat we niet op de open zee voeren, voelde ik me desondanks heel kwetsbaar op het water. Maar het voelde ook heel vrij... Heel heel vrij om hier te zijn. Op eigen kracht zo'n grote afstand af te leggen. Een nieuwe (nautische) ervaring rijker.