Enkele weken geleden werd er code oranje afgegeven. Mogelijk windkracht 6 of meer. Nu had ik die avond heel erg naar uitgekeken om lekker buiten hard te lopen na enkele dagen zonder sport. Dus wat ga ik doen? Ik zou het erbij kunnen laten of ik kan het voorzichtig proberen (grenzen aftasten). Of zoals ze dat in de buitensport zeggen: me aanpassen. Ik besloot het te proberen. Half uurtje door de donkere straten in Den Haag. Uiteindelijk viel het reusachtig mee. Ik was tijdens het rennen behoorlijk alert (op rondvliegende objecten zoals dakpannen, grote takken om omwaaiende bomen). En liep daardoor meer half naar boven en om me heen te kijken, dan ik normaal doe tijdens het hardlopen. Het viel dus mee, maar spannend was het wel.
Hoewel ik dus niet veel zin had mijn plannen om te gooien of aan te passen voor een stormpje in Den Haag, was er ook nog een ander motief. Ik was ook gewoon erg benieuwd ‘Hoe het zou zijn … om door de storm te rennen?’
En als ik erover nadenk, was het zeker niet de eerste keer dat ik zo’n vraag stelde en het wilde gaan uittesten. Het is veel vaker voorgekomen. Kennelijk gedreven door een enorme nieuwsgierigheid ben ik erg benieuwd naar de (fysieke / mentale) beleving van een specifieke situatie, actie of avontuur. Ik wil ervaren hoe iets is… Mijn eigen grenzen verkennen / verleggen. Bijvoorbeeld nog geen maand geleden ging ik in de herfstvakantie kamperen, gewoon omdat ik benieuwd was ‘hoe het zou zijn om te kamperen in de herfst...‘.
Achteraf bezien, beschouw ik al deze uitdagingen in mijn leven als experimenten. Met elk een eigen uitkomst.
Bij deze mijn Top-15 van:
‘Hoe-zou-het-zijn-om…’
- Oversteek Ijsselmeer met Fox22 zeilboot (aug 2025)
Hoe is het om het Ijsselmeer over te varen in een zeilbootje/Fox22? Weliswaar bij windstille omstandigheden. Tijdens zeilvakantie in Friesland kwamen we in de verleiding om het meer over te steken van Stavoren naar Enkhuizen. Uitkomst: surrealistisch. En spannend. We hadden geen interne apparatuur aan boord. We navigeerden met kaart en kompas. Op een gegeven moment alleen maar water en horizon. Het was windstil dus het water was spiegelglad. Lees hier het hele artikel. - Oversteek naar Engeland met boot en daarna met fietsvakantie (jul 2025)
Hoe is het om op een boot op te stappen in Ijmuiden en dan uit te stappen in Engeland (New Castle)? En vervolgens te fiets (en tent) verder Engeland in te trekken richting Schotland?
Uitkomst: heel bijzonder en soms gewoon doodeng. Ineens bevond ik me midden in het windmolenpark; de molens op zee die ik normaal alleen van grote afstand zag als ik op het strand was. Het was gek om nu tussen die reusachtige wieken door te varen. En ook een vreemd idee om Nederland letterlijk achter me te laten, via het water, vanaf het strand als vertrekpunt - Varen van Haven naar Haven (meivakantie 2025)
Hoe is het om een zeiltocht te maken op de Friese meren en van haven naar haven te varen?. Mijn eerste zeilvakantie met ons gezin. Uitkomst: Superleuk van haven naar haven varen. Uiteraard baalde ik als een stekker toen de reis voorbij was. Dit kon ik wel weken vol houden. Eten werd iets functioneels. Er was maar beperkte ruimte aan boord om eten mee te nemen en geen koelkast aanwezig. Overdag waren we overgeleverd aan de wind en wisten we niet precies hoe laat we weer aan wal zouden aankomen. In feite was er net genoeg eten voor: ontbijt met thee (2 boterhammen met zoet beleg), een tussendoortje (cracker), lunch en thee (2 boterhammen met zoet beleg), tussendoortje… En dan was het inmdiddels een uur of 15u. Op sommige dagen hadden we blikvoer of gevriesdroogd maaltijden, maar dat is niet onze voorkeur. En koken aan boord van een Fox 22 is een crime. Enfin, ik werd me meer bewust van de voeding die we tot ons namen. Omdat het niet altijd beschikbaar was. Dat is een grote tegenstelling met gewone leven, waarin voedsel direct en altijd tot mijn beschikking is. - Halve marathon doen (deels ongetraind)
Hoe is het om de halve marathon (CPC Den Haag) te rennen (deels ongetraind)? Ik was net terug van wintersport, waar ik veel had gelanglauft (skating style). Elke dag trok ik de bergen in om zo’n 2,5 uur achtereen te langlaufen. Dat is vergelijkbaar met 2,5 uur schaatsen op noren, maar dan bergopwaarts. Ik had dus een topconditie en vond het interessant om te testen hoe ver ik kon komen in een halve marathon.
Uitkomst: precies zoals ik had voorspeld. Ik heb hem uitgerend, maar mijn benen gingen compleet kapot. Vanaf kilometer 14km werd hardlopen een hel en zou alleen maar erger gaan worden. Ik werd net niet laatste. Omdat ik niet in de krant wilde eindigen als “de laatste loper die nog over de finish komt”, haalde ik vlak voor de finish nog snel iemand in. Lees het hele artikel op mijn website. - Ballet dansen zonder dansachtergrond (2021)
Hoe is het om als volwassene ballet te gaan dansen (zonder dansachtergrond)? In de klimsport werd boulderen vaak ‘verticaal ballet’ genoemd: een combinatie van spierkracht en souplesse op een stijle wand, balancerend op je tenen (of 1 grote teen) op de allerkleinste rotspuntjes. Dat wilde ik wel eens uittesten. Dus ben ik rond coronatijd op ballet gegaan om het uit te proberen.
De uitkomst: Tja, als stelletje volwassenen met mijn beginnersgroep waren we de ‘kneuzen’ van de balletstudio, zeg maar. Op deze balletschool werden tieners letterlijk klaargestoomd om door te stromen naar het conservatorium in Den Haag. Toch voelde ik enige trots: echt slecht deden we het niet. Ik kreeg mijn lenigheid terug (ik deed vroeger aan turnen, en mijn sterke klimmersbenen had ik natuurlijk ook nog). Lees het hele artikel. - Hardlopen door de sneeuw
Hoe is het om door de sneeuw en tijdens een sneeuwbui te hardlopen? (‘s avonds in het donker maar met alle straatverlichting aan, door mijn eigen buurt in hartje winter).
Uitkomst: magisch. Hardlopen door winterwonderland. De hele buurt voor mezelf, want iedereen zit binnen (televisie te kijken?). Terwijl het buiten prachtig sneeuwt. - Langlaufen in eigen land en achtertuin (2021)
Hoe is het om te langlaufen in mijn eigen ‘achtertuin’ (‘s avonds op het pleintje achter mijn huis tijdens vorst en na een flinke sneeuw bui hartje).
Uitkomst: surrealistisch. Ik heb wel 2 uur lang steeds hetzelfde ultra korte rondje geskied achter mijn huis. Maar wat een beleving. Ik had een waterfles meegenomen en na 1,5 uur wilde ik iets drinken. Dat lukte niet. Want het water was bevroren geraakt. - Kanovaren op een verlaten meer
Hoe is het om te kanovaren op een grote meer in Overijssel, ‘s avonds vlak na zonsondergang (hartje zomer, wanneer iedereen binnen zit en hele plas verlaten is). Uitkomst: geweldig. Iedereen zit binnen. Hele natuurgebied voor mij alleen. Serene stilte. Groepje witte zwanen vergezellen me halverwege mijn tocht in het midden van het plas. Een zwerm vogels scheren langs het water en door de lucht, op zoek naar een plekje om te slapen. - Kanovaren bij harde wind
Hoe is het om te kanovaren over hetzelfde plas maar dan bij flinke windkracht?
Uitkomst: eng. Durfde de plas niet op, meerdere keren poging gewaagd. De angst om om te slaan met kano. De golven waren te woest.Vanaf mijn verblijf op de watersportcamping moet ik langs een stukje sloot varen om op de grote plas te komen. Het slootje ligt vrij beschut en vaar ik uit de wind. Ik weet dan nooit helemaal hoe het weer is op de plas, al heb ik een lichte suggestie. Zodra ik het slootje ophoudt heb ik goed zicht op het grote meer. En zie ik hoe de golven zich gedragen. Bovenal voel ik aan de kano hoe woest (of rustig) de golven zijn. Dit is de plek waar ik altijd besluit om door te gaan of om te keren. - Hardlopen in Zuid-Frankrijk in de hitte
Hoe is het om te gaan hardlopen op een wijngaard in Zuid Frankrijk – in de sidderende hitte. Ik was er met de bergsportclub. Overdag volop rotsklimmen. ‘s Middags aan het einde van de dag ontspannen op de camping. Maar ik had energie teveel.
Uitkomst: het lopen ging prima. Verwachte dat het een stuk moeizamer zou gaan. Nice flow. - Wildkamperen in Patagonie (Argentinie/Chili)
Hoe is het om trektochten te maken en tevens te wildkamperen op het meest desolate landschap in het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika?
De uitkomst: indrukwekkende landschappen en 3 grote nationale parken bezocht in zowel Argentinië (Vuurland en Fitz Roy) en Chili (Torres del Paine). Een droom die uitkwam. Destijds droomde ik alleen maar van reizen en avonturen beleven. Onbeschrijfelijk mooi en surrealistisch. Letterlijk zelfs, want de schilder Salvador Dalí haalde zijn inspiratie voor zijn schilderijen uit precies dit gebied. En ineens herkende ik elementen uit zijn kunstwerken om me heen. - Rotsklimmen in Zuid-Frankrijk hartje zomer (zomer 2024)
Hoe is het om te rotsklimmen in in Zuid Frankrijk in hartje zomer? Met temperaturen van 33 graden en hoger?.
Uitkomst: veels te warm helaas. We werden weggebrand op de rotsen. Eigenlijk probeerden we het niet eens. We draaiden het ritme om en gingen overdag luieren en zwemmen in het zwembad op de camping. s Avonds na het eten stapten we in de auto richting de rotsen. Dat was een wijze beslissing. En zo konden we dan toch klimmen, maar de ervaring is toch anders. Want overdag heerst er een soort lamlendigheid en verveling. Of eerder een strijd: tegen de sidderende hitte en de brandende zon. - Berg beklimmen in Himalaya
Hoe is het om een hoge berg in de Himalaya te beklimmen (de Mera Peak van 6000m in Nepal)?
Uitkomst: ik kreeg last van hoogteziekte op 3100 meter. Eigenlijk was het een hel. We gaven het aan bij onze gidsen. Maar linksom (omkeren en zelfde weg terug) of rechtsom (doorgaan op de route) – ik moest hoe dan ook nog een stuk STIJGEN om af te kunnen dalen. W-T-F….. Enfin, aangekomen bij onze berghut voelde ik me nog steeds beroerd en kreeg spontane bloedneuzen. Toen besloten we naar een lager gedeelte af te dalen, in de buurt van de hut en daar onze eigen tent op te zetten. Dat was precies wat ik nodig had. Ik knapte weer op. Gedurede de reis was er vooral focus op de prestatie. Dat is normaal nooit mijn insteek. Het gaat altijd om het proces (om de reis er naartoe en niet de bestemming). - Bodyboarden
Hoe is het om te bodyboarden tot in de herfst? Ik had het bodyboarden aan zee ontdekt (ik woon 2km van het strand). En wilde zo lang mogelijk doorgaan. Uitkomst: het viel tegen. Verstijfd van de kou kwam ik uit zee, wat het aankleden extra bemoeilijkte. De zee heeft normaal gesproken een verschrikkelijke aantrekkingskracht op mij. Maar niet in deze periode. - Hardlopen op een donker strand (Vlieland)
Hoe is het om op een donkere strand te gaan hardlopen? Samen met mijn schoonzus even het strand op na zonsondergang. Tijdens een verblijf op Vlieland met de hele familie.
Uitkomst: op het laatst ietwat spannend. We verdwaalden bijna. Wisten niet zeker meer op welk punt we het strand op waren gegaan. Van het rennen zelf heb ik geen herinnering meer. Alleen maar van dat bijna-verdwaald-raken op een donker strand.
